Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Primum quid tu dicis breve?
Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Nunc de hominis summo bono quaeritur; Quid, cum volumus nomina eorum, qui quid gesserint, nota nobis esse, parentes, patriam, multa praeterea minime necessaria?
Bork
Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Sed quot homines, tot sententiae; Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;
Restatis igitur vos; Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Bonum incolumis acies: misera caecitas. Quis est tam dissimile homini. Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit.
Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse?
De quibus cupio scire quid sentias. Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina. Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret.
Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;
Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus;
Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Duo Reges: constructio interrete. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Praeclarae mortes sunt imperatoriae;
Primum quid tu dicis breve? Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Te autem hortamur omnes, currentem quidem, ut spero, ut eos, quos novisse vis, imitari etiam velis. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M.
Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Memini me adesse P. Bork
