Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Bork Duo Reges: constructio interrete.
Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere.
Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Simus igitur contenti his. Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Quid est enim aliud esse versutum? Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est?
Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint.
Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Theophrastum tamen adhibeamus ad pleraque, dum modo plus in virtute teneamus, quam ille tenuit, firmitatis et roboris.
Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis.
An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Tanta vis admonitionis inest in locis; Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Quo modo autem philosophus loquitur? An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit?
Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Non laboro, inquit, de nomine. Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Conferam avum tuum Drusum cum C. Si enim ad populum me vocas, eum.
Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Stoici scilicet. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Quaerimus enim finem bonorum. Idemne, quod iucunde? Efficiens dici potest.
